piątek XXXI tygodnia w ciągu roku

1 Mówił zaś i do uczniów:

„Człowiek któryś był bogaty, co miał ekonoma, i tenże został mu oskarżony jako rozpraszający podrzędności jego.

2 I zawoławszy go, powiedział mu:

Co to słyszę o tobie? Zdaj rację ekonomii swojej, nie możesz bowiem już ekonomować.

3 Powiedział zaś w sobie ekonom:

Co uczynię, skoro pan mój odbiera ekonomię ode mnie? Kopać nie mam siły, napraszać się wstydzę... 4 Poznałem, co uczynię, aby kiedy zostanę odstawiony od ekonomii, przyjęli mnie do swoich domów.

5 I przywoławszy każdego jednego z dłużników pana swojego, mówił pierwszemu:

Ile winieneś panu mojemu?

6 Ów zaś powiedział:

Sto kadzi oliwy.

On zaś powiedział mu:

Chwyć swoje zapisy i usiadłszy szybko napisz: pięćdziesiąt.

7 Potem innemu powiedział:

Ty zaś ile winieneś?

On zaś powiedział:

Sto korców pszenicy.

Mówi mu:

Chwyć swoje zapisy i napisz: osiemdziesiąt.

8 I pochwalił pan ekonoma niesprawiedliwości, że roztropnie uczynił, bo synowie wieku tego roztropniejsi nad synów światła są w ich własnym plemieniu.