czwartek IV tygodnia w ciągu roku – sama rózga

Mk 6,7-13
Przekład: 

7 I przywołuje dwunastu.

I począł ich posyłać po dwóch, i dał im władzę nad duchami nieczystymi.

8 I przykazał im, aby niczego nie brali na drogę oprócz samej różdżki: ani chleba, ani torby, ani miedzi w pasie,

9 „Ale obuci w sandały nie wdziewajcie dwóch koszul!”

10 I mówił im:

„Gdziekolwiek wejdziecie do domostwa, tam pozostańcie, aż wyjdziecie stamtąd, 11 a którekolwiek miejsce nie przyjmie was ani słuchać was nie będzie, wychodząc stamtąd, strąćcie pył ziemi spod waszych stóp im na świadectwo!”

12 I wyszedłszy rozgłosili, aby się nawrócili.

13 I demonów wiele wyrzucali, i namaszczali olejem wielu chorych, i leczyli.

Uwagi: 

7 „Przywołuje” (proskaleitai) – złożenie od czasownika kaleo – „wołać”, „powołać”.

„Począł” (erksato) – czasownik archomai, powiązany z wyrazem arche.

„Po dwóch” (dyo dyo) – dosłownie „dwa dwa” lub też „dwóch dwóch”. Hebraizm ten występuje w Septuagincie w opowiadaniu o potopie. Noe wprowadza tam zwierzęta do arki, aby mogły – parami („dwa dwa”) – przetrwać potop i zachować swoje gatunki (Rdz 6,19-20; 7,2-3.9.15). Szczególnie ważnym kontekstem wydaje się tutaj werset Rdz 7,3, gdzie zaraz po tymże opisującym pary poszczególnych zwierząt wyrażeniu czytamy słowa: „...aby utrzymać nasienie na całej ziemi”, podczas gdy apostołowie mają tutaj zasiać w ziemię Słowo Boże.

8 „Różdżki” (rabdon) – rzeczownik niezwykle wieloznaczny i symboliczny, na łacinę tłumaczony wyrazem virga, co zostało przez tradycję skojarzone z Najświętszą Dziewicą (virgo) Maryją. Wyraz ten oznacza także laskę pasterską, kij pielgrzymi, drzewo życia, raj oraz długowieczność, a więc także i Drzewo Krzyżowe. Jest to też pastorał i berło królewskie Dawida („różdżka z pnia Jessego”), a także „rózga żelazna”, którą będzie pasł wszystkie narody Syn Niewiasty z Janowej Apokalipsy (Ap 12,5). Wszystkie te znaczenia łączą się tutaj w jedną całość.

„Samej różdżki” (rabdon monon) – wyraz „sam” (monos) również zdaje się mieć tutaj znaczenie symboliczne i oznaczać „zabranie” ze sobą w drogę Samego Boga.

„Miedzi w pasie” (eis ten zonen chalkon) – metalowe pieniądze ciążą ku ziemi, krępując swobodę przepasanego nimi wędrowca.

9 „Nie wdziewajcie” (me endysesthe) – „nie wchodźcie” lub też nawet „nie wciskajcie się” w dwie koszule.

11 „Pył ziemi” (choun) – drobiny ziemi, która przylgnęła do stóp podczas podróży. Ziemię pogańską strząsali ze stóp powracający do domostwa Żydzi, aby ich ona nie kalała, tym bardziej wymowny musiał być więc wzorowany na tym znaku gest apostołów Pana Jezusa.