środa V tygodnia Wielkiego Postu – nasiona Logosu

J 8,31-47
Przekład: 

31 Mówił więc Jezus do tych Żydów, którzy Mu są uwierzyli:

„Jeżeli wy zamieszkacie w logosie moim, prawdziwie uczniami moimi jesteście. 32 I poznacie prawdę, i prawda was wyzwoli”.

33 Rozsądzili do Niego:

„Nasieniem Abrahama jesteśmy i przez nikogo nie jesteśmy zniewoleni. Jak Ty mówisz, że Staniecie się wolni”?

34 Rozsądził im Jezus:

„Amen, amen mówię wam, że każdy czyniący grzech jest niewolnikiem grzechu. 35 Niewolnik zaś nie mieszka w domostwie na wiek, syn mieszka na wiek.

36 Jeżeli więc Syn was wyzwoli, istotnie wolni będziecie.

37 Wiem że nasieniem Abrahama jesteście, ale szukacie zabicia mnie, ponieważ mój logos nie mieści się w was.

38 To, co Ja zobaczyłem jestem u Ojca, przemawiam, i wy więc, to, co  usłyszeliście od ojca [waszego], czynicie”.

39 Rozsądzili i powiedzieli Mu:

„Naszym ojcem jest Abraham!”

Mówi im Jezus:

„Jeżeli dziećmi Abrahama bylibyście, dzieła Abrahama czynilibyście. 40 Teraz zaś szukacie zabicia Mnie, człowieka, który prawdę wam przemówił jest, którą usłyszał od Boga. Tego Abraham nie uczynił. 41 Wy czynicie dzieła ojca waszego”.

Powiedzieli więc Jemu:

„My z nierządu nie staliśmy się jesteśmy, jednego ojca mamy Boga!”

42 Powiedział im Jezus:

„Jeżeli Bóg byłby ojcem waszym, miłowalibyście mnie, ja bowiem z Boga wyszedłem i przybyłem jestem. Nie bowiem ode mnie samego przyszedłem jestem, lecz On mnie posłał.

43 Dlaczego przemowy mojej nie poznajecie? Bo nie możecie słuchać logosu mojego!

44 Wy z ojca diabła jesteście i pragnienia ojca waszego chcecie czynić. On człowiekobójcą był od początku i w prawdzie nie stoi jest, ponieważ nie ma w nim prawdy. Kiedy przemówi kłamstwo, ze swojego własnego mówi, ponieważ kłamca to jest i ojciec jego.

45 Ja zaś, ponieważ prawdę mówię, nie wierzycie mi.

46 Kto z was wykryje we mnie grzech, jeżeli prawdę mówię, przez co wy mi nie wierzycie?

47 Który Jest z Boga, rzeczy Boga słyszy. Przez to wy nie słyszycie, ponieważ z Boga nie jesteście”.

Uwagi: 

31 „Jesteście” (este) – przekład dosłowny, celowo nie uwzględniający zasad tłumaczenia składni warunkowej ad sensum, zgodnie z którymi właściwym przekładem greckiego czasu teraźniejszego byłby tutaj polski czas przyszły „będziecie”; wydaje się bowiem, że obydwie interpretacje – zarówno polski czas teraźniejszy, jak i przyszły – są tutaj komplementarne.

33 i 37 „Nasieniem” (sperma) – czyli również, w konsekwencji, „potomstwem”. Wyraz ten pojawia się jednak w kontekście tłumaczonego zazwyczaj jako „Słowo” logosu, co pozwala łączyć to miejsce z przypowieścią o siewcy, a także innymi przypowieściami i wersetami, w których mowa o nasieniu Słowa Bożego. Werset 37 można odnieść też do wersetu Prologu Janowego mówiącego o Logosie, przez który stworzony został świat i wszelkie ludzkie nasienie: „Do swoich przyszedł i swoi Go nie przyjęli” (J 1,11).

„Mieści się” (chorei) – wyraz ten ma ten sam rdzeń, co występujący w Janowym Prologu (J 1,3) przyimek choris: „Poza (choris) Nim [tj. Logosem] nie stało się ani jedno, co się jest stało”. Logos nie mieści się więc w faryzeuszach, ale oni mieszczą się w Nim.

43 „Przemowy” (lalia) – niezręczność takiego przekładu wynika ze świadomej decyzji konsekwentnego tłumaczenia greckiego czasownika laleo polskim „przemiawać” oraz czasownika lego polskim „mówić” (lalia pochodzi od laleo, a logos - „mowa”- od lego - „mówić”). W przekładzie BT rozróżnienie to przełożone zostało wyrazami „mowa” (lalia) oraz „nauka” (logos), logos nie znaczy jednak dosłownie „nauka” (po grecku to raczej didache), ale raczej właśnie, między innymi, „rozumna mowa”. Natomiast lalia to, jak się wydaje, zewnętrzna postać logosu – odpowiednio uporządkowane tejże mowy dźwięki.

44 „Od początku” (ap'arches) – nawiązanie do wersetu J 1,1, a także 1J 1,1.

„Ojciec jego” (ho pater autou) – tj. „ojcem kłamstwa”, ale można grecki oryginał również poprawnie gramatycznie rozumieć „kłamcą jest również jego (tj. diabła) ojciec" – zapewne władca piekieł. Dwuznaczność ta pozostała także w Wulgacie: mendax est et pater eius.

Formy czasownikowe z dodanym polskim czasownikiem posiłkowym („jest”) są przekładami greckiego czasu gramatycznego perfectum.